Секое новородено има потенцијал да развие свој модел на психомоторен развој. Но, за да можеме да постигнеме оптимум во развојот кај секое дете, особено ако нормалниот развој е засегнат од гестациската возраст, родилната тежина, здравствени проблеми, влијание на фактори на средината и друго, мора да развиеме индивидуален развоен план.
Се повеќе се знае дека психомоторниот развој преставува динамичка интеракција помеѓу детето, семејството и околината. Колку повеќе се знае за факторите кои учествуваат во ова, толку повеќе може да се надеваме на подобрување на психомоторниот развој. Затоа во последните 20 години во фокусот на вниманието се услугите за рана интервенција кај децата со фактор на ризик за појава на пречки во психомоторниот развој и децата со развојни одстапувања, како и нивните семејства.Никој не го познава детето подобро од родителот. Како родител, ги знаете нивните плачења, смеи и нивните расположенија. Вашето дете го знае и вашиот глас, мирисот и допирот — дури и од раѓање! Вие сте и критичен член на тимот за рана интервенција. Повеќето интервенции се случуваат помеѓу кратките посети кај вашиот терапевт. Што можете да направите за да му помогнете на вашето дете?
Родителот во процесот на рана интервенција:
- Дели информации за своето дете,
- Одлучува што е приоритетно за него и за неговото дете- на пр. загрижен е што неговото дете не лази или што не е самостојно во јадењето,
- Креира оптимална средина за поттикнување и генерализација на развојни способности низ секојдневните активности,
- Ја идентификува подршката во заедницата и што е тоа што е од корист за него и неговото дете.
Дел од развојната грижа се и програмите за грижа за менталното здравје чија цел е препознавање на стресот кај новороденото и кај семејството, негово намалување или елиминирање со цел подобар развоен исход. Позитивната социјално-емоционална интеракција помеѓу новороденото/малото дете и родителот е во оснавата на психомоторниот развој.Често пати стравот и депресијата на родителот не корелира со состојбата на детето, зависи од -фактори во рамки на семејството; пренатално и перинатално искуство; оптоварување со развојниот исход кај детето; губење на родителската улога; почитувајќи го ова, членовите на трансдисциплинарниот тим се повеќе ја почитуваат одлуката за активна соработка со родителите во процесот на раната интервенција.Промовирањето на допирот е исклучително важен елемент во комуникацијата родител/дете и помага во справувањето со негативните емоционални реакции.Раната сензомоторна стимулација, меѓу кои и тактилно -кинестетичката стимулација го штити мозокот од активна инхибиција и овозможува користење на други патишта за развој на мозокот во услови на прекумерна стимулација. Ефектите кај предвремено родените деца и кај другите високоризични деца се во сите области од психомоторниот развој и допринесува за намалување на бројот на деца со невроразвојни одстапувања.
Д-р сци. Валентина Дуковска
